- Strona Główna ::
- Systemy telefonii komórkowej »
- Źródła pola EM »
-
Oddziaływanie pola EM »
- Wielkości dozymetryczne i pochodne
- Oceny ekspozycji w polu stacji bazowych oraz terminali ruchomych
- Prawna ochrona zdrowia ludzi w polach elektromagnetycznych w Polsce
- Unormowania i regulacje prawne na świecie
- Narażenia powodowane przez stacje bazowe telefonii komórkowej
- Bezpieczne odległości od stacji bazowych
- Zbiór rad związany z bezpiecznym użytkowaniem terminali ruchomych
- Zakłócenia w pracy innych urządzeń elektrycznych powodowane
- Projektowanie stacji »
- Strona »
W ostatnich latach powiły się kolejne wersje systemu UMTS, z m.in. nowymi technikami transmisji danych – HSDPA (ang. High-Speed Downlink Packet Access) w Release 5 oraz HSUPA (ang. High-Speed Uplink Packet Access) w Release 6. HSPA, jako połączenie HSDPA i HSUPA, ewaluowało dalej do kolejnej wersji – Evolved HSPA nazywanej często także HSPA+, opisywanej w specyfikacji Release 7 i 8.
W przypadku transmisji danych HSDPA możliwe jest w dobrych warunkach transmisyjnych wykorzystanie modulacji 16QAM (ang. Quadrature Amplitude Modulation) lub nawet z 64QAM zamiast standardowej QPSK. QAM jest modulacją amplitudowo-fazową, przy użyciu, której w przypadku rzędu 16QAM na jeden znak przypadają cztery bity. Dla 64QAM przypada 6 bitów na symbol; dla porównania w modulacji fazowej QPSK, stosowanej przy normalnej transmisji w systemie UMTS, 2 bity na symbol. Przy użyciu odpowiednich kodów i modulacji przepływność bitowa kanału wzrasta nawet do 42,2 Mbit/s. U polskich operatorów świadczących usługi HSDPA przepływność bitowa na razie osiąga co najwyżej wartość 7,2 Mbit/s przy użyciu 10 kodów w kanale transportowym.
Ze względu na duże zapotrzebowanie wśród użytkowników na usługi multimedialne, które wymagają wysokich przepływności, w kolejnych latach planuje się rozwijanie i optymalizacje transmisji HSDPA i HSUPA (w skrócie HSPA), poprzez wykorzystanie wyższych rzędów modulacji QAM oraz techniki MIMO (ang. Multiple Input Multiple Output). HSPA+ umożliwi osiągnięcie przepływności rzędu 40-80 Mbit/s „w dół” oraz 20 Mbit/s „w górę”. Unowocześnione systemy będą charakteryzowały się więc lepszym wykorzystywaniem widma radiowego, choć będą niestety bardziej podatne na zakłócenia [Źródło].
W niektórych krajach wprowadzono już także sieci UMTS 900, które wykorzystują częstotliwości drugiej generacji (GSM) i są stosowane ze względu na swoje właściwości na terenach pozamiejskich, mało zaludnionych oraz trudnych do pokrycia sygnałem UMTS 2100. W przyszłości większość operatorów posiadających licencje na częstotliwości drugiej generacji będzie wykorzystywała je w systemach UMTS 900 czy LTE (ang. Long Term Evolution), zamiast w GSM.
W trakcie standaryzacji jest system LTE (ang. Long Term Evolution) nazywany systemem czwartej generacji, dla którego przygotowano m.in. nowe częstotliwości w paśmie 2,6 GHz. LTE pozwala na korzystanie z pasm częstotliwości o różnych szerokościach od 1,25 do 20 MHz. W sieciach opartych na LTE planuje się wykorzystanie techniki wielodostępu SC-FDMA (ang. Single Carrier Frequency Division Multiple Access) „w górę”, „w dół” zaś OFDMA (ang. Orthogonal Frequency Division Multiple Access) z wieloma podnośnymi (ang. subcarriers) co 15 kHz, gdzie używane będą modulacje QPSK, 16QAM lub 64QAM [Źródło].